plons

plons,
de laatste drup chemisch mengsel is gisteren gevallen.
een groot moment voor een klein meisje als ik.

in mijn lichaam is de strijd begonnen.
tot nu heeft de gevechtstraining opgeleverd
en hebben de ijsbeesten de airco kunnen bedienen.

ik zou nu wel kunnen solliciteren voor een rol als kabouter lui:
ik word daar zo moe van!
veel slapen is dus mijn lot,
maar de tijd gaat hierdoor vlot
vooruit.
slaapwel!

weerman

dag tuin, dag bedje, dag knuffels allemaal
ben even weg maar kom zo snel als ik kan terug naar huis!

heb maandag afscheid moeten nemen
voor even toch
dit verblijf in het hospitel zal iets langer duren dan de gewoonlijke midweek

nochtans leek het maandag alsof ik geen tijd te verliezen had
de wittejassen zijn er al goed ingevlogen
en tegen dinsdagavond was deze finalekuur al bijna volledig doorgepompt.
vandaag nog de laatste zakjes en dan...

dan kan de strijd beginnen.
ik ben er klaar voor en ik heb mijn koelbox meegebracht
en om mij te helpen
hebben de mensen van het hospitel een speciale kamer voor mij voorzien.
met een aparte ruimte om te slapen,

een kamer met luchtstroming,
hoge en lage druk,
koud en warm.
deze kamer zou de droom kunnen zijn van elke weerman.

ik ben blij met mijn kamer thuis
en ben van plan om deze zo snel mogelijk terug te zien!

sprong

amai amai!
dat was even schrikken
toen mijn temperatuur vanuit het niets een sprong maakte.
dat had niemand zien komen,
zelfs mijn getrainde winterkoning en zijn entourage niet.

gelukkig duurde het verrassingseffect niet lang
en kon ik deze ochtend fier
de thermometer van onder mijn oksel vandaan halen: 36,5°
een mooi afscheidsresultaat.

nu dus tot maandag genieten van
mijn eigen thuis met eigen kamer, eigen bed,
eigen broer, eigen mama en papa,...

en eigenlijk veel zin om nu uit te checken!

toedeloe!

uitzicht

een nieuwe dag, een nieuwe bladzijde,
ook al moet er over gisteren niet al te veel geschreven worden.

de effecten van de farmaceutische cocktail missen zijn doel niet.
heb vaak mijn toevlucht gezocht in dromenland.
ook mijn eetlust heeft betere tijden gekend.

op mijn state of mind had de mix dan weer geen invloed.
zoals wel vaker in een midweek
wordt deze grotendeels bepaald door het uitzicht,
de zee, de bergen of het strand

of in mijn geval,
het uitzicht om morgen even naar huis te gaan!

golf

ik schrijf nu reeds mijn vierde hoofdstuk in het enorme gastenboek van dit hospitel.
en dit keer ga ik de pen iets langer ter hand houden,
in dit hoofdstuk, bestaande uit twee delen, worden mijn ijsbeesten en wintergedachten
nog eens danig op de proef gesteld.

het startsein voor het eerste gedeelte werd gisteren gegeven,
pang, rechtstreeks intraveneus!

zoals het vaak het geval is met een onderverdeling,
zit er tussen het eerste en het tweede deel een korte pauze,
meer bepaald vier nachten thuis.
even opladen om dan maandag hier opnieuw paraat te zijn
en dit keer zullen mijn koude rillingen een welgekomen verfrissing bieden,
want ze voorspellen een serieuze hittegolf.

de witte jassen willen dit van dichtbij opvolgen,
en geven pas mijn vrijheid terug als de hitte uitgegolfd is
en mijn bloed het hiermee eens is.
ik hou toch reeds mijn surfplank in de aanslag!

leve

velen zullen het niet weten,
maar moederdag wordt voorafgegaan
door de dag van de verpleegkunde.
en speciaal ter ere van alle hardwerkende,
toegewijde en geduldige witteschortdragers
zal ik vandaag extra mijn best doen om de hele dag
goedgezind en lief te zijn.

ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn voornemen niet verwaarloosd heb.
ik ben vroeg opgestaan
om de nachtploeg een welverdiende dada te wensen.
en heb tot nu mijn slaap gelaten om de extra aandacht
die deze mensen verdienen ten volle te kunnen schenken.

voor karien, de verpleegster van de ochtendploeg, heb ik zelfs
een geschenkje voorzien:
een potje met een staaltje vers van de pers-produkt,
zelf gemaakt,
om op te warmen.
ze stuurt dat potje naar een specialist-analist (wanneer krijgt dit beroep een eigen dag)
die het voor haar in de oven zal steken.
binnen een paar dagen meer nieuws hierover.

morgen leve mama!
vandaag natuurlijk ook,
maar morgen extra veel leve!
en speciaal voor haar doe ik mijn best om vandaag uit te checken!
de versgemaakte tekening krijgt ze er bovenop!
Hoera!

mening

het was elf uur toen we hier weer stonden, in het hospitel.
langer wachten zou riskant kunnen zijn.
mijn temperatuur swingdege (op zijn gents gezegd) de pan uit,
een snelkookpan weliswaar.

het duurde niet lang of ik voelde me weer in het land van de causaliteit,
een land waar men het strikte oorzaak-gevolg-denken hoog in het vaandel draagt,
en waar het no-riskbeleid een nationale specialiteit is.
in dit land is het uz zonder twijfel ereburger.

bloedstalen, urinestalen, ...
als ze konden, zouden ze waarschijnlijk wat van mijn dromen aftappen,
misschien dat daar ook nog belangrijke informatie zou kunnen zitten.

zelf heb ik ook een goede verklaring voor deze acute koortspiek:
ik was namelijk eergisteren ook ingecheckt, voor een bloedcontrole.
het heeft niet lang geduurd vooraleer ze gemerkt hadden dat mijn bloedwaarden laag stonden.
zwoep, ne zak bloed in mijn lijfje,
en onmiddellijk daarna, alsof het zomersolden zijn, een zak plaatjes.

in mijn aders woedt er nu een strijd,
oud versus nieuw bloed,
met de plaatjes als neutrale derde.
pas als de vredespijp doorgegeven wordt,
zal mijn temperatuur zakken,
en mag ik terug naar huis.

maar dit is slechts mijn bescheiden mening...

kortverblijf

gisteren opnieuw ingeboekt
dit keer voor een kortverblijf

vorig bezoek vertrokken met schuld,
moest nog een achterstallige punctie inhalen
schulden maken gaatjes

geen bijkomende problemen
vandaag dus terug naar huis
spelen met mama en papa
en sam, die ik op de vorige foto getooid had met zonnebril
(verwarring is begrijpelijk,
we zijn tenslotte broer en zus)

Grrr

GRRR....
zegt de tijger in mij!
GRRR...
zegt ook mijn buik.
honger!
heb de afgelopen dagen niet zoveel zin gehad in eten,
maar nu is het genoeg geweest,
dat is alvast de mening van mijn buik,
en ik kan hem alleen maar gelijk geven.

ZZZ....
zeggen de bijtjes op de bloemetjes in mijn droom.
ZZZ...
zeggen ook mijn oogjes!
moe!
er is nogal wat werk verzet in mezelf,
een dagje rust kan ik wel gebruiken.
en die komt er ook, want de kuur zit er zo goed als op.

BRRR...
zeggen de ijsbeesten in mijn hoofd.
ze staan klaar om, samen met sam, de strijd tegen de hitte in te zetten.
klaar, gereed, ... start!

arbeid

dag van de arbeid.
ik zal het geweten hebben.
in mijn lichaam wordt er momenteel heel druk gewerkt
de verschillende farmaceutische brouwsels worden
vanbinnen aandachtig gecontroleerd, verdeeld en verwerkt.
een zeer vermoeiend proces, dat kan ik je verzekeren.

het derde deel van de kuur loopt nu stilaan op zijn einde.
misschien morgen even een kort bezoekje thuis
om dan misschien donderdag opnieuw in te checken tot vrijdag misschien.
dat is vele malen 'misschien'
zekerheid blijft een na te streven illusie.