het was elf uur toen we hier weer stonden, in het hospitel.
langer wachten zou riskant kunnen zijn.
mijn temperatuur swingdege (op zijn gents gezegd) de pan uit,
een snelkookpan weliswaar.
het duurde niet lang of ik voelde me weer in het land van de causaliteit,
een land waar men het strikte oorzaak-gevolg-denken hoog in het vaandel draagt,
en waar het no-riskbeleid een nationale specialiteit is.
in dit land is het uz zonder twijfel ereburger.
bloedstalen, urinestalen, ...
als ze konden, zouden ze waarschijnlijk wat van mijn dromen aftappen,
misschien dat daar ook nog belangrijke informatie zou kunnen zitten.
zelf heb ik ook een goede verklaring voor deze acute koortspiek:
ik was namelijk eergisteren ook ingecheckt, voor een bloedcontrole.
het heeft niet lang geduurd vooraleer ze gemerkt hadden dat mijn bloedwaarden laag stonden.
zwoep, ne zak bloed in mijn lijfje,
en onmiddellijk daarna, alsof het zomersolden zijn, een zak plaatjes.
in mijn aders woedt er nu een strijd,
oud versus nieuw bloed,
met de plaatjes als neutrale derde.
pas als de vredespijp doorgegeven wordt,
zal mijn temperatuur zakken,
en mag ik terug naar huis.
maar dit is slechts mijn bescheiden mening...
langer wachten zou riskant kunnen zijn.
mijn temperatuur swingdege (op zijn gents gezegd) de pan uit,
een snelkookpan weliswaar.
het duurde niet lang of ik voelde me weer in het land van de causaliteit,
een land waar men het strikte oorzaak-gevolg-denken hoog in het vaandel draagt,
en waar het no-riskbeleid een nationale specialiteit is.
in dit land is het uz zonder twijfel ereburger.
bloedstalen, urinestalen, ...
als ze konden, zouden ze waarschijnlijk wat van mijn dromen aftappen,
misschien dat daar ook nog belangrijke informatie zou kunnen zitten.
zelf heb ik ook een goede verklaring voor deze acute koortspiek:
ik was namelijk eergisteren ook ingecheckt, voor een bloedcontrole.
het heeft niet lang geduurd vooraleer ze gemerkt hadden dat mijn bloedwaarden laag stonden.
zwoep, ne zak bloed in mijn lijfje,
en onmiddellijk daarna, alsof het zomersolden zijn, een zak plaatjes.
in mijn aders woedt er nu een strijd,
oud versus nieuw bloed,
met de plaatjes als neutrale derde.
pas als de vredespijp doorgegeven wordt,
zal mijn temperatuur zakken,
en mag ik terug naar huis.
maar dit is slechts mijn bescheiden mening...
7 opmerkingen:
Dag lieve Lore,
Is het weer te tropisch bij jou? Wij sturen zakken vol ijs en de wind buiten zorgt ook voor afkoeling. Jij hebt weer een heel mooi hoedje op de foto en je trekt daar heel erg op je zotte papa! Wij denken heeeeeel hard en ijzig aan jou, rust daar maar lekker, zodat je binnenkort weer naar huis mag en kan spelen met Sam en mam en pap.
Ijs, pool, vries, ijs, pool, vries, ijs, po...ol, vr....ie..zzzzzzzz,
xxx, Lies
Dag Lore,
Eigenlijk hoopte ik, bij het surfen naar je weblog, de foto van vorige keer te zien verschijnen. Niet dat ik de nieuwe niet goed vind maar dan weet ik dat je gezellig thuis bent bij Sam en Mama en Papa.Maak maar snel weer veel strijdvaardige soldaatjes aan die je helpen vechten tegen die vervelende monstertjes.
liefs van
Mieke ( je weet wel die madam die, toen je met je papa zat te wachten op je labresultaten efkes vergeten was dat ze haar witte uniform nog aan had, en dat vond je niet leuk sorry!!!)
Dag lieve schattige Lore,
Hier ben ik ook weer. Jammer dat je het zo warm hebt. Hopelijk krijg je het vlug een beetje kouder en mag je inderdaad terug naar huis.
We volgen de strijd in je lichaampje verder op en onze duimen staan weer recht naar omhoog!!!
Groetjes van ons allen,
Joel, Katrien, Mare en Cato
ps Fluister je papa in het oor dat het dit weekend moederdag is want je mama verdient het dubbel en dik om in de bloemetjes gezet te worden.
Loreke zorg maar dat die vredespijp vlug opgerookt is zodat je terug naar huis mag.
Chapeau voor de manier van schrijven ik ben iedere keer heel diep ontroerd. Je schrijft dit zo mooi, ludiek en toch heel ontroerend.
Britta
(een collega van de bevolking)
Hey Lore!
konden ze je daar weer niet missen, nee?
tssssss
hopelijk is het daar nog geen zwembad,
want ook ik stuur je bakken ijs op...
(zo dat koud dompelbad na een saunabeurt, weet je wat ik bedoel?)
hou je goed, en de groetjes aan de hele familie!
dikke zoen
x
Hé lieve Lore, al weer lang geleden dat ik eens achter de pc kroop hoor! Goed dat ik heel vaak jouw bobonneke en je bonpapa zie! zo kan ik jou toch bijna iedere dag volgen. Niettegenstaande, na die zomerse periode, wij hier denken dat het herfst wordt, blijft blijkbaar in jouw lijfje de zon nog een beetje haar werk doen om je goed op te warmen hé. Maar gezien iedereen, en ik dus ook jou heel veel ijs willen bezorgen, ben je wellicht binnenkort weer helemaal afgekoeld!
en blijf maar optimist, binnenkort kan je dan weer naar huis, en dan zullen je mama en papa heel fier zijn op jou, en blij zijn dat je nu eindelijk de grote zus voor Sam kunt zijn! je weet wel papke geven, een beetje sussen, pamperke aanbrengen! pas maar op, rust nu nog maar goed uit, want je krijgt het nog heel druk!! Je bent nu al een hele weg gegaan,zo flink en telkens met die lieve glimlach op de foto's. Je bent voor je ouders, grootouders, kortom voor iedereen een meisje om trots op te zijn! Hou nog een paar weekskes de moed erin, achteraf lijkt het slechts een nare droom! Tot weldra. Kusje voor jullie allen, Annie
Dag lieve Loreke,
Eindelijk hebben die computeranalfabeten ( Chris en Geneviève ) middel gevonden om met jou te communiceren!
Waren zeer ontroerd bij het lezen van jou dagboekje. Proficiat voor de gevoelige en trefzekere ghostwriter!! Wij bieden jou een mandjevol geurige vlierbloesems om je op te fleuren.En laat mama, papa en Sammetje er ook maar van genieten! Hartelijke Brugse knuffel!
Een reactie posten