brief

geachte vrienden,

ik heb niet de gewoonte om jullie zo formeel aan te spreken,
maar ik heb het gevoel dat het nu wel op zijn plaats is.
ik heb namelijk een aantal belangrijke dingen te vertellen.

sinds mijn opname in het grand hospitel,
heb ik een gevoel van verbondenheid en betrokkenheid mogen ervaren,
die me doen beseffen dat ik geluk heb.

het is waar,
ze hebben me ginder danig op de proef gesteld
en iedereen op de afdeling kan steun en betrokkenheid meer dan ooit gebruiken
dit wil nog niet zeggen dat je deze via roomservice kan bestellen.

erger nog: je kan er bijna niet naar vragen.
het is zelfs geen kwestie van geven en nemen.
het is een onbenoembare vraag waarop het antwoord enkel kan zijn: dankuwel!

nog even een update.
vrijdag 6 juli heb ik een marathon aan onderzoeken moeten ondergaan
(echo abdomen, e.e.g., oogcontrole, foto's thorax en pols,
e.c.g., echo hart, beenmergpunctie en lumbale punctie)
titel van deze uitputtingsslag: stop-therapie-onderzoeken.
Love the word! (vooral de eerste lettergreep)

afgelopen donderdag werden de resultaten besproken
met mijn mama en papa.
de resultaten waren allen negatief,
en dat is dus positief nieuws!
(de medische wereld heeft de neiging
om altijd alles omgekeerd te zeggen)

en dit is dus het moment
dat ik jullie allen wil bedanken.
ridders, strijdmakkers,
wintertantes en diepvriesnonkels,
ijsneven en nichten,
noordpoolvrienden en kennissen,
en, niet te vergeten, friscogrootouders,
bedankt voor de ongelooflijke grote steun en betrokkenheid,
ik kan maar een fractie in woorden uitdrukken
wat dit voor heel ons gezinnetje betekend heeft!

ik hou jullie via deze weg nog steeds op de hoogte
van de laatste nieuwe uitslagen,
maar ik hoop jullie vaker dan in geschreven woord,
live in beeld en klank te mogen ontmoeten.

dikke kus
en groetjes ook van mijn mama, papa en sam

met de meeste hoogachting,

lore

oost west

het getrommel van het hoefgetrappel
zette zich al snel om in een zwaar gedonder.

de tien dappere ridders werden in de afgelopen dagen
vergezeld door honderden metgezellen.

het moment dat je driehonderd krijgers hebt verzameld
is het moment dat je het hospitel mag verlaten.
de dokters schiepen een concreet eindpunt!

en gisteren was het zover!

dat er niet minder dan 390 strijdlustigen kwamen opdagen,
dat we dus niet langer moesten blijven en we onmiddellijk mochten vertrekken,
dat we pas vrijdag op controle moeten,
soms brengen de wittejassen ook goed nieuws.

dus bevind ik me nu
waar het spreekwoordelijk
oost west
het best is!

en eens temeer blijkt de volkswijsheid
een waarheid als een doorwinterde koe!

stofwolk

een stofwolk aan de horizon,
daar leek de bloeduitslag van gisteren wel op.

en ook de negentig voorlopers zongen hetzelfde lied,
met een welklinkend refrein:
er is iets op komst.

deze ochtend dus met veel enthousiasme mijn bloedkraan opengedraaid,
en mijn bloed via de expressdienst richting labo gestuurd.

ik heb ondertussen al een diploma
met grote onderscheiding behaald in de kunst van het wachten,
maar vandaag stelden ze me toch op de proef.

twee uur, bing bong,
uitslagen zijn binnen,
... (tromgeroffel)

niet minder dan tien ridders van de witte orde zijn ten tonele verschenen.
ze werden hartelijk welkom geheten door niet minder dan 210 voorlopers,
samen met natuurlijk het welgekende winterleger.

met het oog op de horizon,
is de einder in zicht.

bode

bloed gegeven,
cellen geteld,
informatie gekregen,
en...

nog geen ridder op wit paard te bespeuren,
helaas!

MAAR...
elke ridder heeft een bode,
voorlopers worden ze genoemd.
en deze hebben zich reeds bij mijn sneeuwleger gevoegd,
en wachten mee af.

dit leger der ijsbeesten heeft trouwens goed naar mama en papa gekeken,
het heeft gevochten, geknokt, zich geweerd en nooit opgegeven,
en steeds met een nooit aflatend optimisme !


dansen, zingen, springen, lachen en plezier,
het is de laatste tijd een leuk sfeertje hier.

blijven

bloed en plaatjes,
het wordt mij hier toegediend,
met een gemak
al was het een papfles.

ook het krijgen van medicatie,
de verzorging door de wittejassen,
het vernieuwen van mijn plakker, ...
vreemd wat je allemaal gewoon kan worden.

maar gewoonte is niet hetzelfde als berusting,
ik zal blijven strijden,
blijven wachten,
blijven wennen,
alles om niet hier te blijven

tiktak

de klok zegt tiktak,
alweer een dag voorbij.

de ijskompanen juichen blij,
want overwinning is nabij.

de dokter zei:
we moeten wachten,
op jouw wit bloed.

en dus dat doen we,
iedereen wacht samen met mij.

tik, tak, tik, tak

expeditie

gisteren op expeditie geweest.
heb droomrugzak gepakt
en ben op zoek gegaan naar de koortsgrens.

en op het moment dat deze in zicht kwam,
werd ik tegengehouden door mijn sneeuwvrienden.

het was dus even spannend,
maar wetende waar mijn grenzen liggen,
heb ik besloten om er opnieuw zo ver mogelijk vandaan te blijven.

deze nacht opnieuw mijn skies gepakt
en de temperatuurberg afgedaald.
nu effe uitblazen,
pfff.

bondgenoot

waar de vorige keer het nieuwe bloed
een rivaal bleek voor mijn ancien bloed,
was dit keer het nieuwe bloed
een bondgenoot.
samen sterk dachten ze.

gisteren een boost gehad.
als pepvloeistof moet red bull duidelijk zijn meerdere erkennen.

lachen, spelen, springen, zingen, eten (!), tekenen, lezen,
mijn bezigheden beantwoorden niet onmiddellijk aan het beeld
dat een hospitelsuite bij de meeste mensen oproept.

en mijn temperatuur...
die blijft relaxed,
of anders gezegd:
COOL !

voorspelling

de verwachtingen waren hier gisteren hoog gespannen.
er was namelijk een hittegolf op komst.
dat hadden ze toch voorspeld.

deze voorspelling was afgeleid door ervaring
nieuw bloed = strijd = koorts.

gisteren nieuw bloed...
en daar stopt de verwachtingslijn.
geen strijd, geen koorts.
die vredespijp zal nog klaar liggen van de vorige keer.

hopen dat de koelfirma deze prestaties kan blijven neerzetten.
mijn aandelen zijn besteld.

ps. wil nog even sterkte wensen aan alle mede-hospitelgangers.
lennert, joel, veel moed! doe het goed!

rock 'n roll

het was hier gisteren feest, denk ik.
ze kwamen alleszins een zak vol plaatjes brengen.
af en toe een beetje muziek in mijn lijf kan nooit kwaad.
drugs and rock 'n roll.

en vandaag word ik getrakteerd op een zakje bloed.
dat komt dan weer mijn interne kleur ten goede.
blozen is weer in.

mijn ijscompagnie kan een plaats op de beurs ambiëren.
en de aandelen zouden hoge toppen scheren.
want mijn temperatuur blijft een aanvaardbaar niveau behouden.
hip hoi!

hap hap hap

hap hap hap,
gisteren at ik groentenpap.

slok slok slok,
ik dronk ook heel mijn flesje op.

sterk sterk sterk,
mijn ijsvrienden leveren goed werk.

gaap gaap gaap,
ik heb toch nog veel slaap.

blij blij blij,
de dag gaat snel voorbij.

spelen spelen spelen,
ik ga me niet vervelen.

sam mijn vrind,
ik blijf toch goed gezind

laag

'laag'
het woord van de dag.
dit slaat dan vooral op mijn bloedwaarden.
alle stoffen in mijn levenssap worden met de grond gelijk gemaakt.
en dan begint de reconstructie,
dat laten ze dan natuurlijk aan mezelf over,
no problem.

laag staat gelukkig ook voor mijn algemene temperatuur.
ik heb de indruk dat mijn ijskoning zijn volk
goed en gedisciplineerd aan het leiden is.
zijn leiden verzacht het mijne.

hopelijk breekt de koortsrevolutie niet te snel uit.
thumbs up!

plons

plons,
de laatste drup chemisch mengsel is gisteren gevallen.
een groot moment voor een klein meisje als ik.

in mijn lichaam is de strijd begonnen.
tot nu heeft de gevechtstraining opgeleverd
en hebben de ijsbeesten de airco kunnen bedienen.

ik zou nu wel kunnen solliciteren voor een rol als kabouter lui:
ik word daar zo moe van!
veel slapen is dus mijn lot,
maar de tijd gaat hierdoor vlot
vooruit.
slaapwel!

weerman

dag tuin, dag bedje, dag knuffels allemaal
ben even weg maar kom zo snel als ik kan terug naar huis!

heb maandag afscheid moeten nemen
voor even toch
dit verblijf in het hospitel zal iets langer duren dan de gewoonlijke midweek

nochtans leek het maandag alsof ik geen tijd te verliezen had
de wittejassen zijn er al goed ingevlogen
en tegen dinsdagavond was deze finalekuur al bijna volledig doorgepompt.
vandaag nog de laatste zakjes en dan...

dan kan de strijd beginnen.
ik ben er klaar voor en ik heb mijn koelbox meegebracht
en om mij te helpen
hebben de mensen van het hospitel een speciale kamer voor mij voorzien.
met een aparte ruimte om te slapen,

een kamer met luchtstroming,
hoge en lage druk,
koud en warm.
deze kamer zou de droom kunnen zijn van elke weerman.

ik ben blij met mijn kamer thuis
en ben van plan om deze zo snel mogelijk terug te zien!

sprong

amai amai!
dat was even schrikken
toen mijn temperatuur vanuit het niets een sprong maakte.
dat had niemand zien komen,
zelfs mijn getrainde winterkoning en zijn entourage niet.

gelukkig duurde het verrassingseffect niet lang
en kon ik deze ochtend fier
de thermometer van onder mijn oksel vandaan halen: 36,5°
een mooi afscheidsresultaat.

nu dus tot maandag genieten van
mijn eigen thuis met eigen kamer, eigen bed,
eigen broer, eigen mama en papa,...

en eigenlijk veel zin om nu uit te checken!

toedeloe!

uitzicht

een nieuwe dag, een nieuwe bladzijde,
ook al moet er over gisteren niet al te veel geschreven worden.

de effecten van de farmaceutische cocktail missen zijn doel niet.
heb vaak mijn toevlucht gezocht in dromenland.
ook mijn eetlust heeft betere tijden gekend.

op mijn state of mind had de mix dan weer geen invloed.
zoals wel vaker in een midweek
wordt deze grotendeels bepaald door het uitzicht,
de zee, de bergen of het strand

of in mijn geval,
het uitzicht om morgen even naar huis te gaan!

golf

ik schrijf nu reeds mijn vierde hoofdstuk in het enorme gastenboek van dit hospitel.
en dit keer ga ik de pen iets langer ter hand houden,
in dit hoofdstuk, bestaande uit twee delen, worden mijn ijsbeesten en wintergedachten
nog eens danig op de proef gesteld.

het startsein voor het eerste gedeelte werd gisteren gegeven,
pang, rechtstreeks intraveneus!

zoals het vaak het geval is met een onderverdeling,
zit er tussen het eerste en het tweede deel een korte pauze,
meer bepaald vier nachten thuis.
even opladen om dan maandag hier opnieuw paraat te zijn
en dit keer zullen mijn koude rillingen een welgekomen verfrissing bieden,
want ze voorspellen een serieuze hittegolf.

de witte jassen willen dit van dichtbij opvolgen,
en geven pas mijn vrijheid terug als de hitte uitgegolfd is
en mijn bloed het hiermee eens is.
ik hou toch reeds mijn surfplank in de aanslag!

leve

velen zullen het niet weten,
maar moederdag wordt voorafgegaan
door de dag van de verpleegkunde.
en speciaal ter ere van alle hardwerkende,
toegewijde en geduldige witteschortdragers
zal ik vandaag extra mijn best doen om de hele dag
goedgezind en lief te zijn.

ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn voornemen niet verwaarloosd heb.
ik ben vroeg opgestaan
om de nachtploeg een welverdiende dada te wensen.
en heb tot nu mijn slaap gelaten om de extra aandacht
die deze mensen verdienen ten volle te kunnen schenken.

voor karien, de verpleegster van de ochtendploeg, heb ik zelfs
een geschenkje voorzien:
een potje met een staaltje vers van de pers-produkt,
zelf gemaakt,
om op te warmen.
ze stuurt dat potje naar een specialist-analist (wanneer krijgt dit beroep een eigen dag)
die het voor haar in de oven zal steken.
binnen een paar dagen meer nieuws hierover.

morgen leve mama!
vandaag natuurlijk ook,
maar morgen extra veel leve!
en speciaal voor haar doe ik mijn best om vandaag uit te checken!
de versgemaakte tekening krijgt ze er bovenop!
Hoera!

mening

het was elf uur toen we hier weer stonden, in het hospitel.
langer wachten zou riskant kunnen zijn.
mijn temperatuur swingdege (op zijn gents gezegd) de pan uit,
een snelkookpan weliswaar.

het duurde niet lang of ik voelde me weer in het land van de causaliteit,
een land waar men het strikte oorzaak-gevolg-denken hoog in het vaandel draagt,
en waar het no-riskbeleid een nationale specialiteit is.
in dit land is het uz zonder twijfel ereburger.

bloedstalen, urinestalen, ...
als ze konden, zouden ze waarschijnlijk wat van mijn dromen aftappen,
misschien dat daar ook nog belangrijke informatie zou kunnen zitten.

zelf heb ik ook een goede verklaring voor deze acute koortspiek:
ik was namelijk eergisteren ook ingecheckt, voor een bloedcontrole.
het heeft niet lang geduurd vooraleer ze gemerkt hadden dat mijn bloedwaarden laag stonden.
zwoep, ne zak bloed in mijn lijfje,
en onmiddellijk daarna, alsof het zomersolden zijn, een zak plaatjes.

in mijn aders woedt er nu een strijd,
oud versus nieuw bloed,
met de plaatjes als neutrale derde.
pas als de vredespijp doorgegeven wordt,
zal mijn temperatuur zakken,
en mag ik terug naar huis.

maar dit is slechts mijn bescheiden mening...

kortverblijf

gisteren opnieuw ingeboekt
dit keer voor een kortverblijf

vorig bezoek vertrokken met schuld,
moest nog een achterstallige punctie inhalen
schulden maken gaatjes

geen bijkomende problemen
vandaag dus terug naar huis
spelen met mama en papa
en sam, die ik op de vorige foto getooid had met zonnebril
(verwarring is begrijpelijk,
we zijn tenslotte broer en zus)

Grrr

GRRR....
zegt de tijger in mij!
GRRR...
zegt ook mijn buik.
honger!
heb de afgelopen dagen niet zoveel zin gehad in eten,
maar nu is het genoeg geweest,
dat is alvast de mening van mijn buik,
en ik kan hem alleen maar gelijk geven.

ZZZ....
zeggen de bijtjes op de bloemetjes in mijn droom.
ZZZ...
zeggen ook mijn oogjes!
moe!
er is nogal wat werk verzet in mezelf,
een dagje rust kan ik wel gebruiken.
en die komt er ook, want de kuur zit er zo goed als op.

BRRR...
zeggen de ijsbeesten in mijn hoofd.
ze staan klaar om, samen met sam, de strijd tegen de hitte in te zetten.
klaar, gereed, ... start!

arbeid

dag van de arbeid.
ik zal het geweten hebben.
in mijn lichaam wordt er momenteel heel druk gewerkt
de verschillende farmaceutische brouwsels worden
vanbinnen aandachtig gecontroleerd, verdeeld en verwerkt.
een zeer vermoeiend proces, dat kan ik je verzekeren.

het derde deel van de kuur loopt nu stilaan op zijn einde.
misschien morgen even een kort bezoekje thuis
om dan misschien donderdag opnieuw in te checken tot vrijdag misschien.
dat is vele malen 'misschien'
zekerheid blijft een na te streven illusie.

smak

zondag masteldag
dit is alleszins het geval in het uz.
een culinair gegeven waar sommigen reikhalzend naar uitkijken
en bij mij zou dit niet anders zijn
ware het niet dat ik me vandaag niet helemaal mastel-minded voel

de vermoeidheid raakt me in elk deel in mijn lichaam
ook mijn eetlust komt in het gedrag
niet zo vreemd als je mijn privécollectie baxters samentelt.
er blijft gewoon niet veel plaats meer over voor energie en voeding.

de dwingende keuze om in dromenland mijn tijd door te brengen
valt me eigenlijk nog niet zo zwaar,
een leuke uitstap uit mijn hospitel,
even mijn ijsbeesten een bezoekje brengen op het strand,
bloemen plukken voor mama,
zwaaien naar papa
en een kusje voor sam
SMAK!

zee

deze week een bezoekje gebracht aan ons aller geliefde belgische kust,
en meer bepaald aan oostende, koningin der badsteden.
zachte lentebries op mijn snoet,
garnaaltje gegeten,
zand tussen mijn vingers gevoeld,
mijn teenafdrukken diep in het strand achtergelaten,
het koude zeewater over mijn hielen laten glijden,
kortom een deugddoend dagje
waardoor mijn energievat weer even opgevuld werd,
en ik kan je nu zeggen dat dit niet overbodig was.

ik heb al mijn energie kunnen gebruiken om mijn eerste dag in het hospitel door te komen.
mijn agenda in een notendop:
- plakker van katheter vervangen
- koorts meten
- bloed aftappen
- beenmergpunctie
- echocardio
- ruggemergpunctie
- opstart derde chemokuur
- 12 uur slapen

tijdens dit alles zat ik
met mijn hoofd op het strand,
met mijn tenen in het zand,
met mijn mama aan mijn hand,
met mijn papa aan de overkant,
met mijn broertje in zijn ledikant,

ook al doen ze hier soms ambetant,
in mijn dromen blijft het plezant!

belgië

België is toch een goed land om in te wonen,
lekker eten,
vriendelijke mensen,
onderwijs op hoog niveau,
een uitgewerkt sociale zekerheid,
en wat vandaag vooral belangrijk is: wisselvallig weer.
schone daagjes duren niet lang in belgië.

ik ben ervan overtuigd dat veel mensen mijn mening niet delen,
maar ik ben blij dat vandaag de zon niet meer schijnt,
zowel buiten als binnen.
de temperatuur van buiten komt binnen,
blijft binnen,
en verwarmt ook mijn binnenkant
zodat ik niet naar buiten kan.

maar dat is dus nu voorbij.
zowel buiten als binnen is het koeler,
en ik mag vandaag naar huis
en dat maakt me buitengewoon blij van binnen.

eind april check ik sowieso terug in,
part three.

toeter

another day in paradise..
(al slaat dat laatste enkel op het tropisch karakter van mijn verblijf)
en dit is er waarschijnlijk weer eentje die in het boek der grote gebeurtenissen geen apart hoofdstuk zal krijgen.
same old stuff dus eigenlijk.
samengevat komt het altijd hier op neer:
te warm = hier blijven
afgekoeld = vertrekken

gisteren is mijn temperatuur blijven hangen tussen 37 en 38 graden celsius.
vannacht offensief ingezet.
deze ochtend waren de vooruitzichten zeer positief.
maar ik voel het kwik reeds stijgen
en ik vrees dat mijn winterbeesten niet op hun lauweren kunnen rusten.
integendeel, overuren zullen ze kloppen (net zoals de vriendelijke witte jassen hier).
mijn broer zal voor hen supporteren, met vlaggen, spandoeken en wimpels
en zo'n grote toeter:
peuuut!

broertje

dag allemaal,

hier ben ik weer even.
dit berichtje is een teken dat ik toch weer in mijn hospitel ben ingecheckt.
heb ondertussen kunnen genieten van acht heerlijke dagen thuis.
en thuis is nu: samen met vier.

toch even wennen zo'n klein babytje.
ik was al vergeten dat ik zelf nog zo klein ben geweest.
het is toch allemaal moeilijk te geloven, een klein mensje als sam.
en om me van zijn echtheid te vergewissen, doe ik af en toe een controle.
gewoon even aanporren ... komt er geluid uit, dan ben ik weer even gerust.

en nu dus even terug in uz.
mijn dromen over pinguïns en ijsberen hebben hun nut acht dagen en nachten bewezen.
de zomerse temperaturen van de laatste dagen hebben mijn winterdieren echter even afgeschrikt.
maar net zoals ik zullen ze vechten.
zomer, lente, winter en herfst.
en daar zal zo'n derderangs-wannebe-zonnetje niet veel aan kunnen doen.

sam

omdat een beeld meer zegt dan duizend woorden

(en ook omdat papa niet veel tijd heeft..)

zie hier mijn broer sam

één ster

een beenmergpunctie, een echocardio, een NMR-scan, twee nieuwe katheterverbanden en algehele verdoving.
ik ben hier nog maar 24 uur en ik heb al meer op mijn CV dan andere mensen op heel hun leven bij elkaar zouden kunnen sparen.
de resultaten hiervan zijn allemaal goed dus ik ben ook blij.

het was nochtans niet gemakkelijk om onze zes-sterrenvakantie thuis opnieuw te moeten inruilen voor hotel hospitaal (hospitel).
zeker niet als ik moest ondervinden dat mijn suite reeds was ingenomen en dat ik nu genoegen moest nemen met één ster.
dada frigo en microgolf.
hello claustro.

maar... de resultaten zijn goed dus ik ben blij.

mijn verblijf hier is echter van korte duur. waarschijnlijk zal ik vrijdag opnieuw mogen genieten van ruimte en gezelligheid.
zolang de resultaten maar even blij blijven.

peace

ja, het is zover!
we gaan binnenkort naar huis.

als alles goed gaat, kunnen we tot maandag thuis blijven.
maandag moet ik sowieso terug naar het ziekenhuis.
dan begint mijn tweede kuur.
hospitaal part two, the sequel.

dit geeft ons ongeveer vijf dagen 'thuisvrijheid'.
de enige voorwaarde hiervoor is een zachte lentetemperatuur in mijn lichaam.
wees maar zeker dat ik mijn ijsbeer meepak.

maar voor ik hier vertrek, wil ik jullie even voorstellen aan een aantal witte jassen.
ook al zijn we niet steeds de beste vriendjes geweest,
ze hebben me de afgelopen periode toch al heel goed verzorgd.
het is belangrijk om in vrede afscheid te nemen...
zeker als je weet dat je nog een tijdje samen op weg moet.






verpleegster isabelle

verpleegster colette














dokter astrid

tot ziens allemaal!
hierbij staat mijn dagboek even op pauze tot ik weer in het ziekenhuis ben,
hopelijk tot maandag dan!

tok tok tok

tok, tok, tok...
ik voel me vandaag kiplekker!

zzz, zzz, zzz...
ik heb geslapen als een roosje.

gloek, gloek, gloek...
mijn flesje in één teug leeg.

Grrr, grrr, grrr...
ben zo fris als een diepgevroren ijsbeer.

stap, stap,stap...
op verkenning in mijn kamer.

tip, tip, top...
mijn neutrofylen zijn dik in orde.

juich, juich, juich...
overmorgen naar huis.

nu

"hoe is het met uw bloed?"
dit is geen vraag die je in het dagelijks leven vaak gesteld wordt, veronderstel ik.
hier op de afdeling is het nochtans schering en inslag.

en op die vraag kan ik dan fier het antwoord geven:
"met mijn bloed gaat alles goed, dank u."

ik hoop dat ik nog lang dat antwoord kan geven. zodat ik snel een nachtje in mijn eigen bed kan slapen.
ook de weersverwachtingen zien er hoopvol uit.
voor gisternacht en deze ochtend, schommelingen rond de 36,5°.
ook voor de komende dagen zou deze trend blijven verderzetten.
ik blijf alleszins toch kritisch voor de voorspelling.

Soit, het nu is goed.
en meer moet dat nu niet zijn.

tropisch

de rust keerde terug in de namiddag. heb dan ook nog fijn gespeeld.
de dokters kwamen ook heel even langs..
help... !

geen paniek, ze kwamen me niet onderzoeken (of folteren).
ze kwamen met nieuws, goed nieuws: mijn wittebloedcellen zijn aan het stijgen, alsook de neutrofylen. deze laatste zijn belangrijk om mijn terugkeer naar huis te verzekeren.
da's al een hele geruststelling.

gisterenavond toch een moeilijk moment gehad.
er lag iets op mijn maag en ik vond mijne draai niet..
nadat we de inhoud samen eens hebben bekeken (gulp), ging het al een stuk beter.
's nachts bleef de temperatuur hangen op een (nipt) aanvaardbare hoogte.

wakker geworden in tropisch klimaat.
voel me eigenlijk niet zo lekker.
ik heb mezelf zover gekregen om alsnog een beetje melk te drinken.
flesje leeg, energie leeg.
bedje binnen.
pinguïns, sneeuwmannen en ijslollies.. here i come

luid

gisteren ging het al veel beter met mij.
het kwik in mijn energiemeter steeg tot een zeer aanvaardbaar niveau.
de meter van mijn hongergevoel daarintegen bleef onderaan vastzitten. heb gisteren niet echt veel gegeten. gewoon geen honger.
had ook niet veel eten nodig om te kunnen lachen en spelen. vraag maar aan omi.

's avonds overviel me een gevoel. een gevoel van stilte. ik kon er niet tegen hoe stil het eigenlijk wel was. ik had nood aan lawaai, veel en vooral luid.
onder het mom van 'wat je zelf doet, doe je beter', heb ik mijn keel eens opengezet.
en als ge het doet, doe het dan goed. ik heb dat toch een uur volgehouden.
deze ochtend was mijn gevoel nog niet verdwenen. tot spijt van mijn mama.
een flesje melk spoelde het gevoel gelukkig toch weg.

even rust...

of dat dacht je maar, vrijdag: katheterdag.
nu gaven ze me wel een reden om te brullen. toch?

en daarna..

rust
en nu echt!

beloofd!

pinguïn

Kabouters, elfjes, pooh-beren, ballonnetjes en bloemetjes.. die heb ik gisteren vaak gezien.
en schoon weer. in dromenland is het ook altijd zonnig.
het was gisteren zo'n dag om in bed te blijven liggen. zo'n dag waarop je, als je 's morgens wakker wordt, voelt dat het snel avond mag worden.
dus wat kan je het beste doen om die dagen te laten voorbijgaan.. inderdaad.. slapen.
en dat heb ik dus ook op regelmatige basis gedaan.

dat slapen was niet enkel om emotionele redenen, het was ook functioneel.
mensen die genoeg hebben van het koude weer en op zoek gaan naar warmere oorden, konden gisteren een kaartje boeken naar corpus lore. daar waren er tropische temperaturen. ook in de schaduw bleef het minstens 38°.
ge zou voor minder in uw bed kruipen.

deze nacht was ook heel belangrijk. de koorts moest zakken.
indien dit niet gebeurde, zou ik vandaag opnieuw een ct-scan moeten ondergaan.
(je weet wel, die gigantische draaiende donut).
dat moeten ze mij geen twee keer zeggen.
ik heb daarom gedroomd over ijsjes, sneeuwmannen, pinguïns en poolberen.
deze ochtend koorts gemeten: 36,3°.
Lore - Donut: 1 - 1

lente

goeiemorgen iedereen,

ik ben blij met alle duimen die jullie collectief in de hoogte hebben gestoken.
en ik kan ze gebruiken ook, want ik had gisteren een off-day.
mijn temperatuur bleef net op de medische koorts-grens zweven.
en mijn bedje werd iets meer beslapen dan anders. slapen kan zo'n deugd doen.

vannacht veel wakker geweest.
als je koorts hebt, krijg je vaker bezoek... van witte jassen.
en de kadootjes die zij meebrengen zijn meestal minder interessant: geen boekjes, knuffels of ander leuk speelgoed.

deze ochtend wakker geworden rond half zeven. regen buiten.
flesje helemaal leeggedronken (ze kunnen niet zeggen dat ik mijn best niet doe voor dat gewicht)
en dan begint opeens de zon te schijnen. de lente begint vandaag en er is niets zo goed om te genezen dan een vers lentezonnetje op uw gezicht.
heb er ook met grote teugen van genoten.
hopelijk jullie ook...

vakantie

jullie zullen wel reuzebenieuwd zijn naar de bloedwaarden die de dokter(s) mij gisteren hebben meegedeeld. ik weet dat ik dat toch was.

ik zal jullie een korte samenvatting geven van het medische exposé: alles ok!
dat wil natuurlijk niet zeggen dat mijn bloedcellen nu rustig kunnen relaxen, nee nee. er moet nog hard gewerkt worden deze week. van zodra ik 500 neutrofylen heb, mag ik naar huis. zoveel heb ik er nu nog niet, dus...

ook mijn gewicht moet in orde zijn, opdat ik mijn koffers hier mag pakken. daarom gisteren veel gegeten. het lijkt hier soms wel dweilen met de kraan open: mijn darmen zijn niet helemaal zoals ze zouden moeten zijn. daardoor komt mijn eten er bijna rechtstreeks terug uit.
hoe kan ne mens dan verdikken?

ik hou jullie alleszins op de hoogte.
duimen dat deze week alles in orde komt, zodat ik volgende week hier even weg kan.
ik heb wel nood aan wat vakantie...

geen nieuws

geen nieuws, goed nieuws. dit wordt in de volksmond wel eens als waarheid aangenomen.
awel, dan heb ik goed nieuws.
gisteren heb ik genoten van mijn lazy sunday afternoon, in het gezelschap van mijn omi en opa.
en ook des avonds heb ik het ervan genomen.
bonneke is blijven overnachten, zodat mama en papa eens samen konden genieten van hun lazy sunday evening. waarschijnlijk zullen ze zijn gaan eten en daarna nog een pousse cafétje ergens bij kaarslicht.
ik kan me vergissen maar het leek er sterk op dat mama haar buik deze ochtend meer gegroeid was dan anders.

vandaag is het maandag. degenen die mijn agenda een beetje in de gaten houden, kunnen al raden waarop ze me straks zullen trakteren: een nieuw verband voor mijn katheter.
ik heb een goede nacht gehad, ben blij gezind opgestaan en dus klaar to kick some ass. dus laat maar komen.

vanmorgen ook nog mijne tap eens opengedraaid. bloedwaarden zullen deze namiddag geweten zijn.

hoe mijn bloed aan het evolueren is, hoe mijn gewicht aan het stagneren is, welke verrassingen de witte jassen vandaag nog allemaal in petto hebben, dit alles en meer lees je morgen.
same place, same lo.

mastellen

Een kikker, een groot woordenboek en een leesboekje. dat is mijn aanwinst sinds gisteren.
in de namiddag bezoek gehad van mijn nonkel tom en tante birgit. en van jimmy.
da's leuk! want bezoek = kadootjes.
ik begin dat ondertussen te kennen. als er witte jassen binnenkomen, steek ik mij weg. maar als er zwaaiende mensen door de deur wandelen, steek ik automatisch mijn handjes uit. ge kunt maar proberen.
die woordenboek zal nog van pas komen. ik voel het!
mijn bibliotheek begint hier uit zijn voegen te barsten.

vannacht heel goed geslapen. en deze ochtend mastellen gegeten, zoals een echte gentse op zondag. tussendoortje van rijstkoekjes en kaasj.
zo gaat ie goed! weer 200 gram bij.
nog 250 gram en ik zit aan mijn streefgewicht!
nog even doorbijten!

ik wens jullie allemaal ne rustige zondagse zondag.
geniet ervan!
Siësta !

lo

't is nog maar 10 uur en ik heb me al een paar keer moeten laten horen. het is nochtans weekend.
maar in plaats van rust en koffiekoeken, kreeg ik badje, nieuwe plakkers, bloedafnames en zoveel meer van die leuke dingen. ge zou er niet vrolijker op worden.

ik heb me nochtans de laatste dagen van mijn mooiste kant laten zien. de witte jassen laten zich jammer genoeg niet omkopen met lachjes, gekir, woordjes, dada en boeboe. bij mama en papa werkt dat meestal wel.

ik heb in het ziekenhuis trouwens veel tijd om mijn taalontwikkeling te versnellen en mijn woordenschat aanzienlijk uit te breiden. en ik maak hier dankbaar gebruik van.
enkele voorbeelden uit mijn uitgebreid gamma: 'pa' (paard), 'pee' (peer), 'poe' (winnie de pooh), kouw (clown), 'boeba' (bumba), 'boppa' (bompapa).
heel efficiënt zijn ook: 'nee' en 'dodo'. geen vertaling noodzakelijk denk ik.
maar mijn grootste troef legde ik pas gisteren op tafel:
'lo'. Dat ben ik!

dj

'lore is zo zot als een achterdeur', dat heb ik veel mogen horen de afgelopen dagen.
ik kan er niets aan doen. ik voel me goed en iedereen mag het weten.
om zeker te zijn dat het ook goed gaat met mijn binnenkant, hebben ze gisteren wat bloed getapt. hieruit bleek dat de meeste waarden in orde waren, maar dat ik plaatjes tekort had.
ik lijk wel een beginnende dj.
nee, ik kreeg geen bon voor de freerecord shop, maar wel een zak met een geelachtige substantie plugged in.

en omi was gisteren hier om dit allemaal van dichtbij te kunnen volgen. dit had als extra voordeel dat mama en papa de kans krijgen om van het mooie weer te kunnen genieten. ze zagen er na hun uitstapje inderdaad veel relaxter uit dan ervoor. dank u, omi.

heb ook weer goed geslapen vannacht. ik heb de indruk dat ik goede vibes ontvang vanuit de buitenwereld. alsof iedereen positieve energie stuurt, recht mijn kamertje binnen.
half zeven wakker en flesje gedronken, boterhammetje gegeten. ook al schijnt de zon niet, het kan wel eens een mooie dag worden.
er is echter minstens één bui die ik over mij ga moeten laten gaan: ze gaan de plakker van mijn katheter vernieuwen. pijnlijk. dat wordt wenen, gieren, brullen, ...
maar zoals ik hier gewoon ben, zal dat ook wel snel overgaan. zolang mijn mama en papa maar in de buurt zijn, kan mij niet veel overkomen!

aapje

er is niet zoveel veranderd in vergelijking met gisteren. goed nieuws dus.
als beloning kreeg ik 1000 blikjes red bull en 200 tassen koffie, allemaal mooi geconcentreerd in zo'n rood zakje bloed, intraveneus in mijn lichaam gespoten.
mijn mama en papa hebben het geweten. een konijn op speed leek comateus in vergelijking met mijn actieve uitspattingen.
en op zo'n moment willen ze natuurlijk allemaal dat ik eens een uurtje een dutje doe. dan lukt dat opeens wel...
hoe vermoeiend het ook kan geweest zijn, ik denk dat mama en papa hier toch evenveel van genoten hebben dan ik. lachen, gieren, brullen...
in mijn bedje met tralies lijk ik wel een aapje in de zoo. ook dat is het favorietje beestje voor de meeste mensen.

tweede couplet. ze hebben me gisteren opnieuw op de weegschaal gezet. gewogen en ... goed bevonden.
200 gram bijgekomen op 2 dagen. joepie! (deze uitspraak zullen ze niet vaak horen uit een vrouwenmond...)

vannacht ook beter geslapen dan gisteren, zonder accidentjes.
mama zal tevreden zijn, aangezien ze de laatste tijd meer moeite heeft om op te staan.
als grote zus ben ik zowel begaan met mama, als met de 'beebie' in haar buik. nog eventjes en ik zal samen kunnen spelen en mijn speelgoed moeten delen. maar dat vind ik allemaal niet zo erg. integendeel, ik zie mijn kleine broer of zus nu al heel graag!

tot morgen

16 maanden

Wat zie ik er goed uit vandaag!
een beetje vreemd om het van jezelf te zeggen, zeker met zo'n buis in je neus en twee rode ogen (allebei minder dik, maar toch nog rood). Als iedereen zegt hoe goed je eruit ziet, gaat ne mens dat ondanks alles toch nog geloven. ik ben dan ook nog eens 16 maanden geworden vandaag!
gisteren een hele leuke dag gehad, veel gelachen en gespeeld, veel geslapen ook :)
ik voel me al veel beter en in the winning mood. de wedstrijd is nog niet gespeeld, maar ik zou toch reeds op mezelf mijn fortuin inzetten.
gisteren ook de uitslagen binnengekregen van mijn 'prikje'. alles ziet er zeer goed uit. 'kan niet beter' zei de dokter. als het zo blijft, mag ik binnen twee weken zelfs even naar huis voor een paar dagen. joepie! in mijn eigen bedje slapen!! hopelijk dan zonder te veel hindernissen. vannacht was het anders wel weer de moeite. darmen leeg, bedje vol. als er een wedstrijd bestond, was ik zeker geweest van een podiumplaats (of voor tom: 6 sterren).

nog even afsluiten met een positieve noot: het is terug ok tussen mij en nijn. als je samen een bed deelt, mag de ruzie nooit lang duren.

groetjes

prikje

jawadde seg. het houdt hier niet op. net als ik denk: 'ik doe een dut', zegt er altijd iemand: wacht effekes. Ze moet nog eerst...
en gisteren was het niet anders. oog dik of niet, geen compassie: medicatiespuit in mijn mond, bad in, weegschaal op.
Gewogen en ... toch niet zo goed bevonden. wie kan het me kwalijk nemen: medische zorgen zijn er over de jaren op vooruit gegaan, ziekenhuisvoedsel behoudt zijn slechte smaak.. eh .. naam.
op het moment dat mijn gewicht bekend is, drukt er waarschijnlijk iemand op een knopje van het ziekenhuisapparaat. zoals een sadistische koffie-automaat, krijg je hier niet altijd waar voor uw geld.
een ondergewicht resulteert uiteindelijk in een extra buisje, een sonde, eentje dat door twee verpleegsters via mijn neus in mijn maag wordt geschoven. dit voelt zoals het klinkt!
deze ingreep resulteerde in eerste instantie niet tot een vollere maag, integendeel. alle soep die ik een paar uurtjes daarvoor nog moeite heb binnengekregen (vaak om mijn mama en papa een plezier te doen), kwam er nu weer allemaal uit.
al deze acties deden mijn sympathie voor Kabouter Lui opeens drastisch toenemen (je wordt daar zo moe van), maar je raadt het al... van slapen is hier natuurlijk niet veel sprake. tot 's avonds laat bleef die sondemachine biepen en mijn eten niet zitten. aangezien die kapotte sonde waarschijnlijk nog onder garantie viel, kreeg ik een nieuwe. zwoep.
kwart na één eindelijk aan mijn nacht kunnen beginnen.
deze ochtend vroeg wakker. wat doet de leeuw? Grrr. Wat doet mijn buik? GRRR! HONGER. record flesdrinken scherper gesteld, gevolgd door dessertje, rijstkoekje en grote pot danette (van danone...)
lang tijd om hiervan te genieten, kreeg ik niet. half elf: tijd voor mijn 'prikje': zo noemen ze hier een beenmergpunctie, kunt ge u dat voorstellen. prikje? de medische term komt dichterbij het gevoel dat je eraan overhoudt.
maar you know me, vijf minuutjes doorbijten, 'daan'.

Dutje doen?
Dutje doen!

2D

gisteren geen makkelijke dag gehad. regelmatig koorts gehad en mijn ander oog begon ook al wat dikker te worden. en het 'no risk'-beleid van het uz bracht me gisterennamiddag in de spoedafdeling voor een CT-scan.
ik moest op een tafel gaan liggen dat dan door zo'n gigantische donut geschoven wordt. niet het meest ontspannende moment van de dag. mijn papa moest ervoor zorgen dat mijn hoofdje niet bewoog en dan begon die donut te draaien. een minuutje later was het allemaal al weer gedaan. Uitslag: onderhuidse infectie. ik had al zo'n vermoeden.

deze nacht seizoenswissel meegemaakt en is de temperatuur gedaald tot een aanvaardbaar niveau. deze ochtend wakker geworden zonder koorts. heerlijk zo'n 36,6°.
mijn rechteroog ziet er al veel beter uit. antibioticum heeft zijn effect niet gemist.
maar alles heeft een schaduwzijde, en dit keer is dit ook zeer concreet. mijn linkeroog zit dicht. het is dus nog even wachten op een volwaardig 3D-zicht.

ik wil ook langs deze weg iedereen bedanken voor de vele kaartjes, kadootjes, sms-jes. het doet deugd om samen te kunnen vechten. merci allemaal!

tot binnenkort

halve zondag

dag allemaal,


gisteren opeens een aanval van vermoeidheid over mij gekregen. heb bijna heel de dag geslapen.
na zoveel dagen kranig proberen mijn koorts te onderdrukken, moest ik gisteren ook de duimen leggenvoor het onvermijdelijke: ben 's avonds in bed gekropen met 38,6° koorts.
(in het ziekenhuis wordt de 'koorstgrens' gelegd op 38°.)
onmiddellijk treedt de medische machine in werking. ploef, twee baxters antibiotica in mijn lijf.
aan efficiëntie duidelijk geen gebrek: deze ochtend koorts gezakt tot 37,1°.



ook in de strijd tegen infecties heb ik een ronde moet prijsgeven: ben deze ochtend wakker geworden met een zwelling op mijn rechteroogje. lijkt wel of ik vannacht nen djoef gehad heb van diene dikke nijn in mijn bed, ooit beschouwd als mijn vriend. ik kan me vergissen.



ik hou jullie op de hoogte van deze struggle en ondanks alles kan er ook vandaag al regelmatig een lachje af.



en nu op algemene aanvraag de foto van de dag op vrijdag, nu ook definitief in de blog: VICTORIE !

weekend !

dat het weekend begint, dat is hier zeer goed te merken. zo rustig! hierdoor heb ik, mits een korte ontbijtpauze, geslapen tot bijna acht uur.

ook het aantal witte jassen is drastisch gedaald. dit kan nog wel eens een aangename dag worden. alhoewel ik mijn portie leed al heb gekend. mama en papa hebben de klevertjes met de draadjes voor de monitor van mijn klein teer lichaampje moeten peuteren. aiaiai!

ben vandaag iets actiever dan gisteren. toen heb ik veel geslapen. ik heb ook bloed gekregen, een hele zak. dat geeft nogal nen boost. precies een vitaminekuur. ik had het nodig.

in combinatie met de bloedplaatjes die ik eergisteren heb gekregen, kan ik er weer even tegen.

tot nu toe nog geen koorts gehad. gelukkig maar.

maar om sterk te blijven moet ik wel goed blijven eten. en dat lukt niet altijd zo goed. ik vraag wel om 'flesj' en 'kaasj', maar als het dan voor mij staat, heb ik er plots niet zoveel zin meer in.

tot nu toe blijf ik wel mijn blije vrolijke zelf.

oh ja, ik heb ook een webcam gekregen van bompapa. op die manier kan iedereen die dat wil me af en toe eens live zien (via msn - messenger, iemeel van papa: benneman77@hotmail.com)

dada

sfeerbeelden

goeiemorgen

goeiemorgen iedereen,

ben vandaag pas rond kwart voor zeven wakker geworden.
honger, honger zei mijn buik. papa wakker gemaakt. mama ook.
'flesj', fluister ik. ze begrijpen me.
gulzig drink ik mijn flesje leeg. iets te gulzig en een beetje teveel in mijn buik.
Gulp. een beetje eruit. nu is het beter.
eindelijk om mijn gemak. of dat zou je toch denken, want in mijn ooghoek zie ik daar een witte schort, wacht, ze zijn zelfs met twee. dat voorspelt niet veel goeds.
ik begin alvast te wenen. dat schrikt misschien af.
het zijn doorbijters. ik ook.
ze willen me paaien met een groene kikker in de vorm van een thermometer. dat ding wordt dan onder mijn okseltje geploeft en twee minuten daarna bekeken. er wordt goedkeurend geknikt: 36,6 °. blijkbaar de ideale ochtendtemperatuur.
het is blijkbaar nog niet gedaan. ze leggen me op mijn bedje. dit ziet er niet goed uit.
het verband van mijn katheter moet vervangen worden. ik kan het jullie verzekeren: dit is niet leuk! ik laat het niet na om dit te laten merken. mama en papa hun hart breekt.
vijf minuten erna is het gedaan. 'daan', bevestig ik.
aah. tijd voor een dutje. tot straks.

vriendjes

ziehier enkele van mijn vriendjes