prikje

jawadde seg. het houdt hier niet op. net als ik denk: 'ik doe een dut', zegt er altijd iemand: wacht effekes. Ze moet nog eerst...
en gisteren was het niet anders. oog dik of niet, geen compassie: medicatiespuit in mijn mond, bad in, weegschaal op.
Gewogen en ... toch niet zo goed bevonden. wie kan het me kwalijk nemen: medische zorgen zijn er over de jaren op vooruit gegaan, ziekenhuisvoedsel behoudt zijn slechte smaak.. eh .. naam.
op het moment dat mijn gewicht bekend is, drukt er waarschijnlijk iemand op een knopje van het ziekenhuisapparaat. zoals een sadistische koffie-automaat, krijg je hier niet altijd waar voor uw geld.
een ondergewicht resulteert uiteindelijk in een extra buisje, een sonde, eentje dat door twee verpleegsters via mijn neus in mijn maag wordt geschoven. dit voelt zoals het klinkt!
deze ingreep resulteerde in eerste instantie niet tot een vollere maag, integendeel. alle soep die ik een paar uurtjes daarvoor nog moeite heb binnengekregen (vaak om mijn mama en papa een plezier te doen), kwam er nu weer allemaal uit.
al deze acties deden mijn sympathie voor Kabouter Lui opeens drastisch toenemen (je wordt daar zo moe van), maar je raadt het al... van slapen is hier natuurlijk niet veel sprake. tot 's avonds laat bleef die sondemachine biepen en mijn eten niet zitten. aangezien die kapotte sonde waarschijnlijk nog onder garantie viel, kreeg ik een nieuwe. zwoep.
kwart na één eindelijk aan mijn nacht kunnen beginnen.
deze ochtend vroeg wakker. wat doet de leeuw? Grrr. Wat doet mijn buik? GRRR! HONGER. record flesdrinken scherper gesteld, gevolgd door dessertje, rijstkoekje en grote pot danette (van danone...)
lang tijd om hiervan te genieten, kreeg ik niet. half elf: tijd voor mijn 'prikje': zo noemen ze hier een beenmergpunctie, kunt ge u dat voorstellen. prikje? de medische term komt dichterbij het gevoel dat je eraan overhoudt.
maar you know me, vijf minuutjes doorbijten, 'daan'.

Dutje doen?
Dutje doen!